چاقی و دیابت به میزان قابل توجهی به هم وابسته اند. در چاقی دیابت، به دلیل نقص در ترشح انسولین همراه با افزایش مقاومت به انسولین اتفاق می افتد. مقاومت به انسولین شرایطی است که در آن، گیرنده های انسولینی موجود در بافت ها قادر نیستند قند خون (گلوکز) را برای سوخت و ساز به داخل سلول ببرند و در نتیجه، قند خون افزایش می یابد. بطور خلاصه، افزایش چربی باعث افزایش مقاومت به انسولین می شود.
عمل اسلیو معده به صورت غیرمستقیم باعث بهبود دیابت نوع دو در افراد بیش از حد چاق می شود. یعنی، کاهش وزن و لاغری ناشی از این جراحی باعث تنظیم قند خون و بهبود دیابت در فرد می گردد. طوری که به افراد دیابتی که بی ام آی یا شاخص توده بدنی بالای ۳۰ یا ۳۵ دارند و دارو نتواسته قند خون آنها را تنظیم کند، جراحی اسلیو معده به عنوان راه حل این معضل تجویز می شود.
طی جراحی اسلیو معده، ۷۵ درصد از معده حذف شده و تنها حجم کوچکی به شکل یک لوله از آن باقی می ماند. در نتیجه ی کوچک شدن معده، میزان غذای مصرفی کمتر شده و بیمار شروع به لاغر شدن می کند. کاهش وزن، تغییرات چشمگیری را در هورمون های دستگاه گوارشی ایجاد می کند. این هورمون ها باعث ترشح انسولین می شوند که در آخر، بهبود دیابت نوع دو برای بیمار حاصل می شود.
اگر دیابت در مراحل اولیه اش باشد، بیمار با انجام جراحی از مصرف داروهای مخصوص دیابت (مانند انسولین و متفورمین) برای سال ها راحت می شود.
